Image Alt

Destinations

A CASA DO RÍO CIGÜEÑO

Quizais a historia máis significativa da Casa do Río  Cigüeño e dos seus señores é a súa especial relación coa figura do Santo Nazareno, patrón da vila do Barco. Aínda que pouco se sabe da orixe da figura, está documentada en 1690 a construción dunha capela na Casa de Riocigüeño para albergar a talla do santo Nazareno que era propiedade de Diego de Valcarce, pertencente á casa de Rio cigüeño.

Descoñécese por tanto o autor da talla, pero o imaxinario popular pasou de pais a fillos mantendo a historia viva da imaxe. A lenda conta que a talla foi feita dun tronco que un día de tormenta arrastraban as augas revoltas do río Cigüeño e que os criados recolleron ao seu paso pola leira do mesmo nome. O dono da casa ordenou que o tronco fose usado para facer lume no seu propia  lareira pero non houbo forza humana capaz de afundir o  machado na cortiza do tronco polo que tiveron que desistir no seu empeño. Foi nese momento cando o dono da casa dispuxo que se fixese con el unha imaxe buscando a un artista que levase a cabo o traballo. Conta a historia, que cando o escultor dispúxose a tallar a madeira esta, ao contrario que antes, volveuse branda como a manteiga. E de aí, daquel tronco de lenda, creouse a imaxe do santo Nazareno que se venera no Barco cada 14 de setembro.

Chámase Casa de Río Cigüeño en honra ao arroio que pasa polas súas terras cruzando a leira na súa totalidade e que vai desembocar ao río Sil. O primeiro documento no que se fala da Casa de  Riocigüeño ou Granxa de Riocigüeño  é de 1597 polo que a súa construción é anterior a esta data e a súa historia primeira está ligada á familia Valcarce. En 1608, o matrimonio  Valcarce vende a casa a Andrés de Prada, secretario do rei Don Juan de Austria, Alejandro  Farnesio, Felipe II e II, considerado a figura histórica máis importante de Valdeorras de todos os tempos.

Casa do Río Cigüeño, O Barco de Valdeorras

No século XIX a casa pasa a chamarse Casa Barreiras tras o matrimonio de Mª Carmen Pardo Sanmartino, filla de Joaquín Pardo Valcarcel, con José María de la Barrera e Montenegro, natural de Cospeito. O matrimonio ten tres fillos, deles será Francisco de la Barrera o que herde a casa e este deixaraa á súa vez en herdanza aos seus fillos tras a súa morte en 1967. Os catro fillos de Francisco, a través dun acordo urbanístico, ceden a casa ao  concello do Barco para convertela en mobiliario urbano municipal. Agora é a sede da organización Cruz Vermella no Barco e doutras asociacións que comparten o espazo.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipisicing elit sed.

Este sitio web utiliza cookies para que usted tenga la mejor experiencia de usuario. Si continúa navegando está dando su consentimiento para la aceptación de las mencionadas cookies y la aceptación de nuestra política de cookies, pinche el enlace para mayor información.

ACEPTAR
Aviso de cookies