Image Alt

Destinations

A CASA DO RÍO CIGÜEÑO

Quizais a historia máis significativa da Casa do Río  Cigüeño e dos seus señores é a súa especial relación coa figura do Santo Nazareno, patrón da vila do Barco. Aínda que pouco se sabe da orixe da figura, está documentada en 1690 a construción dunha capela na Casa de Riocigüeño para albergar a talla do santo Nazareno que era propiedade de Diego de Valcarce, pertencente á casa de Rio cigüeño.

Descoñécese por tanto o autor da talla, pero o imaxinario popular pasou de pais a fillos mantendo a historia viva da imaxe. A lenda conta que a talla foi feita dun tronco que un día de tormenta arrastraban as augas revoltas do río Cigüeño e que os criados recolleron ao seu paso pola leira do mesmo nome. O dono da casa ordenou que o tronco fose usado para facer lume no seu propia  lareira pero non houbo forza humana capaz de afundir o  machado na cortiza do tronco polo que tiveron que desistir no seu empeño. Foi nese momento cando o dono da casa dispuxo que se fixese con el unha imaxe buscando a un artista que levase a cabo o traballo. Conta a historia, que cando o escultor dispúxose a tallar a madeira esta, ao contrario que antes, volveuse branda como a manteiga. E de aí, daquel tronco de lenda, creouse a imaxe do santo Nazareno que se venera no Barco cada 14 de setembro.

Chámase Casa de Río Cigüeño en honra ao arroio que pasa polas súas terras cruzando a leira na súa totalidade e que vai desembocar ao río Sil. O primeiro documento no que se fala da Casa de  Riocigüeño ou Granxa de Riocigüeño  é de 1597 polo que a súa construción é anterior a esta data e a súa historia primeira está ligada á familia Valcarce. En 1608, o matrimonio  Valcarce vende a casa a Andrés de Prada, secretario do rei Don Juan de Austria, Alejandro  Farnesio, Felipe II e II, considerado a figura histórica máis importante de Valdeorras de todos os tempos.

Casa do Río Cigüeño, O Barco de Valdeorras

No século XIX a casa pasa a chamarse Casa Barreiras tras o matrimonio de Mª Carmen Pardo Sanmartino, filla de Joaquín Pardo Valcarcel, con José María de la Barrera e Montenegro, natural de Cospeito. O matrimonio ten tres fillos, deles será Francisco de la Barrera o que herde a casa e este deixaraa á súa vez en herdanza aos seus fillos tras a súa morte en 1967. Os catro fillos de Francisco, a través dun acordo urbanístico, ceden a casa ao  concello do Barco para convertela en mobiliario urbano municipal. Agora é a sede da organización Cruz Vermella no Barco e doutras asociacións que comparten o espazo.

Este sitio web utiliza cookies para que usted tenga la mejor experiencia de usuario. Si continúa navegando está dando su consentimiento para la aceptación de las mencionadas cookies y la aceptación de nuestra política de cookies, pinche el enlace para mayor información.

ACEPTAR
Aviso de cookies